Kargalar, kargalar beni ağacın tepesine bırakan kargalar. Belki ondandır böyle yalnız oluşum. Acaba sen leylekleri de mi duymamıştın anne? İşte kargalar ve leyleklerin mimarlarının eseri; ben.
Yalnızım anne. Kendi devinimimde kaybolmamaya çalışıyorum. Yapay gülümsemelerimde arıyorum seni. Hep çocukluğum geliyor aklıma. Kadınlığının babam tarafından önemsenmediğini dile getirmeden, harcadığın yılların gelip geçerken kendini içten içe öldürdüğün günler. Çok mutsuz olduğuna o kadar inanmıştın ki, hiçbir şeye pozitif bakamıyordun sanki. Haklıydın. Böyle bir koca seni değil, tüm kadınları mutsuz ederdi.
Babam kötü biriydi anne. Sadece kendine zarar veren biri değil, çevresindekilere de zarar veren bir adamdı. Babamı hangimiz affedebiliriz ki? Hele sen? İçip içip dayak atışlarını mı affedebilirdin, yoksa seni aldatışlarını mı? Ki doğru olan onu hiç affetmemen. Ama ben? Ben anne? Benim ne suçum vardı? Sahi sen beni ona emanet etmiştin değil mi? Buna cidden inanıyor muydun anne? Beni ona emanet ederken cidden inanıyor muydun emanet ettiğine?
Kime emanet ediyordun beni?
Seni bir kere bile koruyamamış kardeşlerine mi? Yaşadıklarını sakin sakin izleyip köşesine çekilen büyük dayıma mı? Yoksa her defasında babama cezasını vereceğini söyleyen ama hiddetini yalnızca içkiden çıkaran küçük dayıma mı?
Anne sen bırak babamı, kardeşlerine bile kızamıyordun! Tüm suçu hep sen üstleniyordun! Hayır anne böyle bir hayatı kimse hak etmezdi. Hem kimse kötü bir hayat yaşadığı için kendisini suçlamaz. Evet suçlar, suçlar ama mutlaka bir dış faktörden de bahseder.
Oysa sen, sen kendinden başka kimseyi suçlamıyordun ki anne.
Bense sadece seni suçlu bulmuyorum. Tüm pisliklerinden sonra gelip sana yalvaran babamı affedişlerin için bile suçlu bulmuyorum seni.
Büyüdüm anne. Biraz zor büyüdüm ama büyüdüm. Küçükken arkadaşlarım ailemi sorduğunda, beni bir kargayla leylek getirmiş diyordum. Diyordum ama küçücük bir bebek olmama rağmen, kötü bir karga ve ağlak bir leyleğin bıraktığını hatırladığımı da ekliyordum.
Gittiğin o yer nasıl anne? Her şey güzel mi? Gürkan